¡ Hola! ¿Que tal?

So in Mexico we are, and how much different it is from what we expected (as far as we knew what to expect at all)!!! We actually were quite excited (and maybe even a little nervous) about leaving the known, safe and easy US & Canada, and starting our trip into the less organized and less known. And especially the many stories we heard in the US about border shootings, drug wars, hijacking, criminality in general and influenza on top (or a combination of all of the above) did not really ease us.
How different is the reality that we have seen so far! Starting from a well organized border crossing procedure, well maintained roads, people driving very calmly and politely, beautiful landscapes, very friendly people, nice cities, ….and only one (standard) roadblock with very friendly people.
About the flu: one theory we heard here is that it was a government trick to distract the attention from an important law that had to pass through the congress, and that less people died in Mexico of this flu than of any other ordinary flu.

Of course, in every country some things work in a different way, and it takes a little time to find out the country specifics. But we learned fast: already the first day at 8 in the evening, we learned that restaurants close early in Mexico, namely at 7 (later we found out to depend very much on the city). On the other hand, some things are new for this trip, but not entirely new for us: already the first night the hotel costed only 6 euro for a double room, with our motorbikes parked in the hotel lobby and cockroaches in the bathroom. Yes, that is what we know!
One specific thing for now is that we arrived in Mexico at the same time as the rainy season did. This makes for beautiful and spectacular views and some funny cat-and-mouse-games with the huge thunderstorms, but unfortunately so far the cat always wins…..

The northern part of the country mainly consists of two mountain chains and deserts, which makes for beautiful landscapes and empty roads. After crossing the border, we drove to Chihuahua (but didn’t see any), and the next day continued to Creel, home of the fabulous Copper Canyon. This spectacular canyon area is a well kept secret: it covers an area four times the size of the Grand Canyon and is 2000 meters deep, but I bet that maybe maximum five of you have ever heard of it! Anyway, we explored the area on our bikes, partly over steep and narrow paths cut out of the canyon walls, until an incoming rain cloud made us return to the tarmac: the combination of these roads with rainy season is not a very good one (in spite of our fresh tires)!

After this, we continued south to the city of Durango (again a Durango!), the most northern city of the so-called colonial part of Mexico. Durango has a very, very nice plaza and a nice centre. And if you want to know what the landscape around Durango looks like, just take a random Western movie, and chances are big that it is made in Durango, as during the last 40 years more than 200 movies have been made here. John Wayne even owned a ranch here that was used as film set for his movies. Another film set now has been changed into a (not too professional) entertainment park where you can see the sets and enjoy shows, which involve horses, bank robberies, shootings, and a remarkably high share of homosexuality. Judging from the audience these shows were quite funny, but as it was all in Spanish, ‘we missed out on some details’. In Durango, we also had some drinks with some nice Mexican people, and this is where we drank our first mezcal, a local version of tequila, which smells and mostly tastes like spirit. We didn’t really enjoy it too much, so not only our first, but probably also the last for us!

Already before the shows on the filmset, we noticed that our lack of knowledge of the Spanish language made us miss part of the experience of being in Mexico. That’s why we decided to expedite our Spanish-lessons-mini-break, and we chose Zacatecas as the place to go to school for 2 weeks. Zacatecas is a rather small city (which means everything on walking distance, first plus) on 2500 meter height (nice day temperatures, cool nights, second plus) with a Unesco-world-heritage centre (third plus), many museums an other interesting sights (fourth plus), a nice comfortable hostel (fifth plus), and a language institute (sixth plus). So since Sunday we are in Zacatecas, go to school in the morning from 9.00 to 14.00, do homework / sightseeing / relaxing / siesta in the afternoon, sometimes have some evening activities at school, have some dinner in one of the many restaunants in town, and have a drink and enjoy the view from the roof terrace of our hostel at night! Next week we will leave the international environment and stay with a Mexican family to intensify the learning process…..

Looking a bit ahead on our route, we found out that there has been a coup in Honduras just some weeks ago, which for now means that some borders are closed, that there is a night curfew (although it has already been eased a little) and that in general things are not too quiet down there. Looking on the map, this is a bit of an issue, as there is no overland-route around the country. But for now we simply enjoy our life in Mexico, and just hope that things will calm down!

****

We zijn dus in Mexico, en wat is het anders dan wat we hadden verwacht (voorzover we uberhaupt wisten wat te verwachten)!!! We keken er dan wel naar uit om het bekende, veilige en gemakkelijke Noord-Amerika te verlaten en te beginnen aan het deel van de reis in het minder georganiseerde en minder bekende, maar hadden toch ook een lichte spanning in de buik, met name gevoed door de vele verhalen in de VS over grens-schietpartijen, drugsoorlogen, kapingen, criminaliteit in het algemeen, en daardan de mexiaanse griep bovenop (of een combinatie van alle bovenstaande ingredienten).
Maar hoe anders is de realiteit die we tot nu toe gezien hebben! Beginnend bij een goed georganiseerde grensprocedure, goed onderhouden wegen, rustige en beleefde weggebruikers, prachtige landschappen, erg vriendelijke mensen, leuke steden, ... en maar 1 (standaard) wegversperring met vriendelijke militairen.
Over de griep: een theorie die we hier hoorden is dat die hele griep een truc was van de regering om de aandacht af te leiden van een belangrijke maar lastige wet die door het parlement geloodst moest worden (met succes overigens), en dat er aan deze griep in Mexico minder mensen overlijden dan aan een reguliere griep.

In elk land werken sommige dingen weer net even anders, en het duurt altijd even voor je de eigenaardigheden doorhebt. Maar we leren snel; al de eerste dag om 8 uur ’s avonds waren we erachter dat in Mexico restaurants vroeg sluiten, en wel om 7 uur (dit blijkt wel weer van stad tot stad te verschillen). Andere dingen zijn dan wel nieuw voor deze reis, maar niet helemaal nieuw voor ons. Zo hadden we de eerste avond al een hotel voor slechts 6 euro met de motoren in de lobby en kakkerlakken in de badkamer. Toch weer op vertrouwd terrein!
Tegelijk met ons is ook de regentijd gearriveerd in Mexico. Dit geeft mooie, spectaculaire luchten en leuke kat-en-muis-spelletjes met de enorme onweersbuien, maar helaas wint tot nu toe de kat altijd......

Het noorden van Mexico bestaat uit twee grote bergketens en verder woestijnen, wat erg mooie landschappen en lege wegen oplevert. De eerste stop na de grens was Chihuahua (geen gezien trouwens), en daarna naar Creel, waar zich de fantastische Koper Canyon bevindt. Dit spectaculaire canyon-gebied is en goed bewaard geheim: het beslaat een oppervlakte van 4 keer de Grand Canyon en heeft een hoogteverschil van 2000 meter, maar ik durf te wedden dat maximaal 5 personen onder onze lezers er ooit van gehoord hebben! Afijn, we hebben het gebied uitgebreid verkend op de motoren, deels over steile smalle paden, uitgehakt in de canyonwand, tot een dreigende onweersbui ons dwong terug te keren naar het asfalt: de combinatie van deze paden en regenseizoen is geen goede (zelfs met onze nieuwe banden)!

Vervolgens zijn we zuidwaarts gegaan naar (alweer een) Durango, de meest noordelijke stad van het zogenaamde koloniale gedeelte van Mexico. Durango heeft een heel erg leuk plein in een leuk centrum. En als je wilt weten hoe het landschap rondom Durango eruit ziet, haal je dan een willekeurige westernfilm voor de geest. De kans is groot dat deze in Durango geschoten is, aangezien er daar in de laatste 40 jaar meer dan 200 films opgenomen zijn. John Wayne had er zelfs een eigen ranch waar hij zijn films opnam. Een andere voormalige filmset is omgetoverd in een (niet zo erg professioneel) pretpark waar je door de sets kunt lopen en een aantal shows worden gegeven met veel paarden, bankovervallen, schietpartijen en een opvallend groot aandeel homoseksualiteit. Aan het reacties van het publiek te oordelen waren de shows erg grappig, maar aangezien het geheel in het Spaans was ‘ontgingen sommige details ons’. In Durango hebben we ook een aantal leuke locals ontmoet in een bar, en hebben we met hun onze eerste mezcal gedronken, een lokale versie van tequila. Mezcal ruikt en smaakt voormalelijk naar spiritus en we waren er dan ook niet helemaal weg van. Dus dit was niet alleen de eerste, maar waarschijnlijk ook de laatste mezcal voor ons!

Al voor de shows op de filmset hadden we vastgesteld dat ons gebrek aan Spaans er voor zorgde dat er toch wel een deel van de Mexico-ervaring langs ons heen ging. Daarom besloten we om de twee weken spaanse les, oorspronkelijk gepland voor het zuiden van Mexico, te vervroegen en dit te doen in Zacatecas. Zacatecas is een kleine stad (alles op loopafstand, eerste plus) op 2500 m hoogte (koele nachten, niet te hete dagen, tweede plus) met een Unesco-wereld-erfgoed centrum (derde plus), veel musea en andere bezienswaarigheden (vierde plus), een leuke hostel van alle gemakken voorzien (vijfde plus) en een taalinstituut (zesde plus). Dus sinds zondag zijn we in Zacatecas, gaan we elke ochtend naar school van 9 tot 2, doen we ’s middags huiswerk/een bezienswaardigheid/een dutje (siesta!)/ iets anderszins ontspannends, hebben we soms ’s avonds nog een activiteit op school (film, ‘cafe social’), eten we in een van de vele restaurants in de stad en drinken we ’s avonds een biertje op het dakterras van het hostel, genietend van het uitzicht! Volgende week ruilen we de internationale leefomgeving in voor een Mexiaanse familie om het leerproces nog wat te bespoedigen......

Vooruitkijkend op onze route hebben we vernomen dat er in Honduras zeer recent een staatsgreep is gepleegd. Dit betekent dat op dit moment een aantal grenzen dicht zijn, dat er een avondklok is ingeteld (hoewel deze ook al weer enigszins versoepeld is), en dat het in het algemeen onrustig is in Honduras. Dit is wel een probleem aangezien we, als we over land willen, letterlijk niet om het land heen kunnen. Maar voorlopig genieten we van het goede leven in Mexico, en hopen we gewoon maar dat Honduras tot rust komt de komende tijd!