and taking the picture at the ‘end of the road’
we start the 3079 km long drive north
And this is actually the first time on the whole trip that we get bored driving our bikes. For days on end, we have the same Patagonian view:
Or actually more like this, due to the strong side winds:
The only change is a farmhouse every 100 kilometres, or a village every 300 kilometers.
Also camping is just not nice with all the cold and the wind, although we found a suitable wine for the weather conditions
And then at Peninsula Valdez, in just one day time we change from wearing all the clothes we have, both day and night, to wearing shorts and shirts. From the cold and the wind, at least the cold is gone!
Here we also have again a stupid accident with only our two motorcycles involved (although in reversed order), which this time leaves me with a badly twisted knee and thus a forced rest…….
Thanks to the good care of Carlos and Marcos, a medical father and son we had met the day before and who provide us with daily attention, good advice and some useful goods, after 5 days we are able to get back on the road and carefully continue driving (with a safe distance between us…..)
I had imagined that the Rio Negro was appointed as border of Patagonia more or less arbitrarily, but I turn out to be wrong: once we cross this river, the landscape changes completely and a new colour is added: green!!
For some time a very nice change, but these endless agricultural fields tend to be boring as well. And after two more days of driving we are happy to arrive in Buenos Aires, a big city with a nice and friendly atmosphere, lots of trees in the streets, and many bars, restaurants and other interesting things to see.
And that is where we are now. We are living in the apartment of Hector and Fernanda, our Argentine friends who live in Russia, and enjoy the luxury of just living in a real, normal house. At the same time Auke is taking care of the motorcycles, which were in desperate need of some attention, and new tires. And a physiotherapist and I are taking care of my knee, which means daily treatment, exercises, cooling and rest, a lot of rest.
As for the rest of our trip: with about a month of travelling left, our plan is to stay here for some days more to plan the shipment of our motorcycles back to Holland, and to get ourselves tickets home. Then we will make a three weeks loop further north through Argentina, a little bit of Brazil and back through Uruguay to visit various people we have met on the road, and to see the Iguazu falls. After this we will spend some more time exploring Buenos Aires, and then it’s about half march and really time to get back home…..
*****
Na een bezoek aan het Nationaal Park Tierra del Fuego
en het nemen van de foto bij het 'einde van de weg'
beginnen we aan de 3079 km lange rit omhoog
En dit is eigenlijk de eerste keer op de hele reis dat het motorrijden saai is. Dagenlang is het Patagonische landschap hetzelfde:
Of eigenlijk meer zo, als gevolg van de sterke zijwind:
De enige afwisseling is een boerderij om de 100 kilometer, en een dorp of stad elke 300 kilometer.
Ook kamperen is niet aangenaam met alle kou en wind, hoewel we wel toepasselijke wijn drinken
Bij Peninsula Valdez gaan we in slechts één dag tijd over van het dragen van alle kleren die we hebben, tot het dragen van shirts en korte broeken. Van de kou en de wind is in ieder geval de kou over!
Hier hebben we ook wederom een stom ongeluk waarbij alleen onze twee motorfietsen betrokken zijn (hoewel deze keer in omgekeerde volgorde), die me deze keer een fors verdraaide knie en dus een gedwongen rust bezorgen ....
Dankzij de goede verzorging van Carlos en Marcos, een medische vader en zoon die we de dag ervoor hadden ontmoet en die ons voorzien van dagelijkse aandacht, goed advies en een aantal nuttige materialen, kunnen we na 5 dagen weer voorzichtigaan op weg (met een veilige afstand tussen ons in .....)
Ik dacht dat de Rio Negro een min of meer willekeurig aangewezen grens van Patagonië was, maar dat blijkt niet zo te zijn: meteen nadat we de rivier oversteken is het landschap volledig anders en is er een nieuwe kleur toegevoegd: groen!
Voor korte tijd een aangename verandering, maar ook deze eindeloze akkers worden al snel saai. Soms zijn er voor de afwisseling een paar kilometers met wat heuvels, maar dan zijn we weer terug in een soort eindeloos Flevoland.
En dus zijn we na twee dagen ‘Flevoland’ dan ook blij aan te komen in Buenos Aires, een grote stad met een aangename, vriendelijke sfeer, veel bomen in de straten, en veel bars, restaurants en andere interessante bezienswaardigheden.
En dat is waar we nu zijn. We wonen hier in het appartement van Hector en Fernanda, onze Argentijnse vrienden die in Rusland wonen, en genieten van de luxe van wonen in een normaal huis. Daarnaast doet Auke het nodige onderhoud aan de motorfietsen, die dringend behoefte hebben aan wat aandacht en nieuwe banden. En ik vertroetel mijn knie met een dagelijkse fysiotherapiebehandeling, oefeningen, koelen en rust, nog steeds veel rust. En daarnaast eten en drinken we regelmatig met oude en nieuwe vrienden.
Voor wat betreft de rest van onze reis: met nog ongeveer een maand tijd is ons plan om hier nog een aantal dagen te blijven om het transport van onze motorfietsen terug naar Nederland te plannen, en om voor onszelf vliegtickets te kopen. Dan gaan we een rondrit van drie weken verder naar het noorden van Argentinië, een stukje Brazilië en terug door Uruguay maken om de Iguazu watervallen te bekijken en verschillende mensen te bezoeken die we onderweg hebben ontmoet. Daarna blijven we nog een week in Buenos Aires,en dan is het half maart en echt tijd om weer naar huis te gaan.....
